Dag 17 - 9 augustus

Gisteren zijn we van Victoria naar Ucluelet gereden. Dat ligt aan de westkust van Vancouver Island. De weg er naar toe was heel mooi, hoorde ik... Ik was erg moe dus heb even wat bijgeslapen. Nou hebben we onderweg een bed bij ons, dan moet ik daar ook wel een keertje lekker gebruik van maken toch? We zijn onderweg in Duncan even gestopt. Daar was een soort treinenmuseum en hebben Jeroen en Edwin een ritje kunnen maken in een stoomlocomotief. Dat heb ik ook later pas gehoord.. Maar ik vond het niet zo erg dat ik dat gemist had. In Port Alberni hebben we geluncht. Daar was ook een informatiecentrum. Daar hebben we de camping voor die avond geboekt. Omdat het weekend net was begonnen en het heel lekker weer was, waren bijna alle campings volgeboekt. We waren eigenlijk van plan om naar Tofino te gaan, maar daar zat het vol. We moesten over een heel lang zandpad voordat we bij de camping aankwamen. Onderweg zagen we nog een Ree, die ons een tijdje nieuwsgierig aan bleef kijken. Het was een hele mooie camping aan zee. We hadden een erg leuk plekje. Als je een paar meter van de camper af liep, stond je op het strand. Het was eb, dus we konden heel ver het strand op lopen. Het eerste stukje bestond uit zand, het andere gedeelte tot aan het water uit grote keien en stenen. We zijn meteen even naar de zee gelopen. Als je voor je uit keek, zag je in de overgebleven plassen water tussen de stenen allemaal visjes wegschieten, krabbetjes wegrennen en schelpjes weglopen. Daar zaten dus beestjes in, heel grappig om te zien. Ook zagen we prachtige water anemonen. Sommige waren fel groen. Als je voorzichtig met je vinger ertegenaan kwam, gingen ze dicht en bleven de tentakeltjes aan je vingers kleven. Ik wist dat het ging gebeuren, maar toch schrok ik elke keer weer. We hoeven helemaal niet te gaan snorkelen om dit allemaal goed te kunnen zien. Het water was hartstikke helder. Ik was benieuwd of er ook kleine zeesterretjes te zien waren. Die had ik nog nergens gezien. Toen opeens zag mam een hele grote fel oranje zeester. Echt zo mooi! Nou, kleintjes zaten er dus niet.. maar meteen hele grote! Er waren ook bruine. Ik probeerde er een op te pakken, maar ze bleven stevig met hun zuignapjes aan de stenen kleven. Sommige zaten los en heb ik wel op kunnen pakken. Een paar waren bijna net zo groot als mijn hand! Veel stenen waren begroeid met waterplanten en waren daardoor heel glad. Pap en ik liepen heel snel van steen naar steen en alles was goed gegaan. Mam liep heel rustig en voorzichtig maar is wel een paar keer uitgegleden. Niet bepaald eerlijk voor haar… Maar voor ons wel leuk! Na het avondeten, nee geen zeesterren en krabjes maar gewoon pasta, zijn we nog een rondje over het strand gaan lopen. We begonnen in de schemer en eindigden in het donker. Er lagen grote lange boomstammen op het strand. Daar liepen we overheen. In het donker kon je alleen niet goed zien of ze los of vast lagen.. Dat maakte het extra leuk. Toen we terug kwamen bij de camper had Jeroen inmiddels een lekker vuurtje gemaakt. We hadden nog marshmallows! Die hadden we een van de eerste dagen al gekocht, maar nu werd de zak pas open gemaakt. Het was leuk om ze op te eten (en lekker), maar wat nog veel leuker was, de marshmallows in het vuur houden en zien hoe ze opzwollen en wel vier keer zo groot werden! We hadden hele leuke Canadese buren naast ons. Een man met z’n twee zoons en een oom van hun. Een echte mannen vakantie. ’s Ochtends noodles opwarmen op hun zelfgemaakte vuurtje, met een biertje erbij. Overdag rondcrossen op hun crossmotors. ’s Avonds hun zelf gevangen vis bakken op het vuur. En natuurlijk weer met een biertje erbij. De jongens heten Mike en Matt. Mike voelde zich niet zo lekker. Hij had de avond ervoor een heel leuk feest gehad. De gevolgen een dag later waren alleen iets minder leuk.. Ze hadden die middag weer vis gevangen. Zalm dit keer. Die avond wilden ze er weer een bakken maar hij moest eerst nog wel schoon gemaakt worden. Matt, Jeroen en ik zijn dus nog even naar de zee gegaan om dat te doen. Er waren heel veel sterren te zien maar geen maan. Het was hartstikke donker dus zaklampen mee. De vis moest letterlijk een kopje kleiner gemaakt worden. De vinnen moesten er ook af en hij moest open gesneden worden. Nadat ie een tijd op het vuur had gelegen, smaakte het echt heerlijk. Als toetje hadden we marshmallows. Daarna hebben we nog een hele tijd bij het vuur gezeten. De oma van Matt komt uit Duitsland. Hij is zelf alleen nog nooit Canada uit geweest, maar we hebben hem overgehaald dat hij een keer moet komen. Ik ben benieuwd haha! Het was een erg gezellige avond.

Bedankt voor de leuke reacties ;)