Dag 20 - 12 augustus

Vanochtend moesten we al om kwart over 7 bij de boot zijn. Gelukkig was de camping ook in Nanaimo dus we waren al in de buurt. Maar zo vroeg op staan en dat in de vakantie? Nee.. dat hoeft van mij niet zo. Dus ik heb er voor gezorgd dat ik lekker in bed mocht blijven liggen toen we vertrokken. Half 8 vertrok de boot naar Horseshoe Bay, West Vancouver. Toen moest ik er als nog uit want je mag niet in de auto of camper blijven tijdens het varen. Op de boot hebben we lekker ontbeten. Mam en ik zijn nog even boven over het dek gelopen. Het was zo ’s ochtends vroeg toch wel wat frisser dan op de heenweg, maar de zon was zijn best aan het doen om steeds hoger te komen staan. Hij schitterde heel mooi op het water. Ook werden we, net zoals op de heenweg, bijna van het dek afgeblazen. Eenmaal aangekomen op het vaste land, zijn we ten noorden van Vancouver gereden, naar Squamish. Daar zijn we gestopt bij een museum. Drie keer raden, een treinen museum. Dit was de grootste van west Canada, dus die konden ze toch echt niet overslaan. Zo verzinnen ze elke keer wel wat.. Mam en ik hebben buiten wat rondgekeken en zijn lekker op een bankje in de zon gaan zitten. Ook niet verkeerd. Daarna zijn we doorgereden naar het Capilano Suspension Bridge Park. Dit was een park in een groot oerbos met heel veel hangbruggen hoog tussen de bomen en over een hele diepe kloof waar een rivier onder stroomde. Vanuit die bruggen kon je heel mooi overal overheen kijken. De bruggen wiebelden heel erg en bij elke stap die je zette gingen ze heen en weer. Als er dan tientallen toeristen tegelijk over lopen, dan kan je al bedenken hoe dat voelt. Het leek net alsof ie elk moment in elkaar kon storten! Maar toch was het erg leuk. Er waren ook een aantal uitkijkenpunten waarbij je op een glazen plaat kon staan. Als je naar beneden keek, keek je in een hele diepe kloof. Voor sommige, hartstikke mooi om te zien. Voor andere, doodeng, maar toch bleef het mooi. Vanuit de hangbruggen tussen de bomen zag je de bomen tientallen meters onder je de grond uit komen, maar ook tientallen meters nog boven je uit steken. De werknemers liepen allemaal rond in klederdracht. Er stonden grote kooien met roofvogels en uilen die je kon bekijken en als je het leuk vond om Japanners te bekijken dan kon je ook heel goed naar dat park gaan. Het was er heel toeristisch, maar we hebben weer veel mooie dingen gezien. Het was nog een uurtje rijden naar de camping in Vancouver. Dit keer wel een hele luxe camping. Er was een zwembad en zelfs een jacuzzi! Daar hebben we ook meteen gebruik van gemaakt. Heerlijk. Na het zwemmen hebben we ook nog op het dakterras gelegen. We hadden geluk want de zon was nog net niet achter de bomen verdwenen. Ik was nog iets langer gebleven dus moest daarna zelf terug lopen naar de camper. De hele camping stond vol met campers en bijna de helft had dezelfde als die van ons. Er waren een paar kleine paadjes aangelegd. Ik had op de heenweg blijkbaar niet zo goed opgelet want ik wist niet meer precies welk paadje de goede was… Ik ben drie keer verkeerd gelopen en ben blijkbaar twee keer langs onze camper gelopen zonder dat ik het zag! Gelukkig heb ik hem teruggevonden en was precies op tijd voor het eten. Ook was ik net te laat om de tafel te dekken, wat jammer nou… Precies goed uitgemikt toch? Helaas stond er daarna wel een afwas voor mij klaar. Dat was wel een beetje jammer. Maar ja, dat hoort er ook bij. Rond negen uur is het hier al donker. We hebben net onze spullen alvast voor een deel ingepakt, want morgen moeten we de camper weer inleveren. We blijven dan nog twee nachten in een hotel in Vancouver en komen vrijdag ochtend weer thuis. Op naar de volgende jetlag!