Dag 8: 31 juli

We reden vandaag richting Jasper. We zijn een paar keer gestopt bij een heel mooi uitzicht. Bij al die plaatsen kwamen we dezelfde bus Japanners tegen. Rond de middag kwamen we aan bij de Icefields Parkway. Daar hebben we een hele mooie tocht gemaakt naar een gletsjer. We zijn er ook op geweest! Het was er heel toeristisch maar zeker de moeite waard. We werden met een bus naar het begin van de gletsjer gebracht. Daar moesten we overstappen op een ander voertuig, een echte Ice Explorer. Deze zijn speciaal gemaakt om over ijs te rijden, vandaar de hele dikke banden. We hadden een hele leuke chauffeur, Matthew. Hij vertelde wat over het ontstaan van de gletsjer en probeerde alles op een grappige manier over te brengen. Hij zei bijvoorbeeld, tijdens het rijden, als je het eng vindt moet je gewoon je ogen dicht doen net zoals ik nu doe. Ook hield hij een paar keer beide handen hoog boven het stuur. Dat terwijl we een hele steile berg afreden van maar liefst 32%! Opeens zagen we alles scheef.. Maar ook dit keer hebben we alles overleefd. Toen we midden op de gletsjer aankwamen, kregen we even de tijd om rond te lopen. In Oostenrijk en Noorwegen hebben we al een keer op een gletsjer gelopen maar ook dit was weer erg bijzonder. Het blijft leuk. Om het stuk heen waar we mochten lopen, stroomde een smeltwaterbeekje. Het water was dus ijskoud en heel erg schoon. In de bus kregen we een kartonnen bekertje die je in het ijswater/beekje kon houden zodat je het kon proeven. Ik had er zelfs gratis ijsklontjes bij! Wat een service zo hoog in de bergen. Je mocht ook over het water heen springen. Dat is bij ons goed gegaan. Maar niet bij iedereen… Een Japanner naast ons had haar spingmoves net iets verkeerd ingeschat en belandde heerlijk in het water. Ze had toen letterlijk IJSkoude voeten. Maar ze kon gelukkig nog lachen. Iedereen om haar heen ook. We hadden erg mooi helder weer. Daardoor konden we de bergtoppen goed zien. Bij bewolkt weer lukt dat lang niet altijd. We hebben gehoord dat in dat gebied ook erg veel bergbeklimmers zijn. Zij klimmen alleen ’s nachts en in de ochtend want ’s middags smelt het ijs en is de kans op lawines veel groter. Op de gletsjer zelf lag een beetje bruin/grijs vuil. Dat komt door de vallende sneeuw die vuil meeneemt uit de atmosfeer. De gevallen sneeuw kan smelten maar de laag vuil blijft liggen. Er lag ook een meertje onderaan de berg bij de gletsjer. Over tien jaar is deze waarschijnlijk weg vanwege al het sediment dat er in terecht komt. Toen we verder reden naar Jasper, hebben we onderweg nog twee keer gestopt om mooie watervallen te bekijken. Daarna kwamen we aan op de camping waar we twee nachten verblijven. Het is hier heel erg mooi en groot. We hebben een heel groot stuk voor onszelf. Ook deze camping ligt midden in een National Park en overal staan bordjes, pas op voor beren, geen eten achterlaten, laat ’s nachts geen spullen buiten staan, … Toen we aankwamen vroeg Jeroen of ik even mee ging om hout te halen voor het kampvuur. Ja is goed, dat doe ik wel ‘even’. Ik dacht dat het vlakbij zou zijn en mooie stukken hout in netten verpakt. Maar nee, bijna twintig minuten gelopen en nog steeds geen hout.. Wel de camping meteen mooi gezien. Het bleken ook nog eens grote stukken boomstam te zijn met de bast en hars en alles er nog aan. Wij waren ook zo slim om geen tas of iets mee te nemen. Dan maar tillen. Na een tijdje lopen zaten er allemaal plakkende harsvlekken en schrammen van de bast op mijn arm, doordat ik probeerde de muggen tijdens het lopen van mijn hele lichaam af te slaan. Daardoor viel mijn hele mooie tactische houtstapel weer in elkaar. Niet zo’n succes.. Maar wel meteen een goede workout gehad en we zitten nu heerlijk bij een kampvuurtje. Niet voor niks geweest dus. Na het eten heb ik nog even met pap en mam de berg op gewandeld. Het was inmiddels al half tien en begon iets te schemeren. Na wat overhalen heb ik gezorgd dat we de berenbel, die beren afschrikt, in de camper hebben laten liggen. Bij elke stap die je zet hoor je die namelijk in je zak al rinkelen en dan zouden we helemaal geen schijn van kans meer hebben. We moesten eerst een steile berg op om op een klein bospaadje te komen. Vanaf daar konden we mooi tussen de vele hoge bomen door op de camping kijken en in de verte waren hele hoge bergen te zien. Ik wilde graag nog verder maar na een stuk lopen zijn we toch maar weer terug gegaan. Dat vonden pap en mam beter. Ik besef denk ik nog niet helemaal hoe gevaarlijk ze kunnen zijn. Ik denk dat ik dat pas merk als ik oog in oog met ze sta. Ik heb ook nog geen idee hoe ik zelf reageer als ik ze zie. Daar zou ik stiekem toch wel heel graag een keer achter willen komen. Als een beer bang is, rent hij weg. Maar als hij nog banger wordt, kan ie op je af komen en dan heb je geen schijn van kans. Hopelijk zien we ze morgen wel veilig vanuit de auto. We hebben namelijk een route gekregen waar ze vaak gezien worden. Op deze camping hebben we geen wifi dus jullie moeten nog even geduld hebben. Als ik nu naar boven kijk, zie ik een hele mooie sterrenhemel met wat schimmen van hele hoge bomen en op de achtergrond hoor ik knetterend vuur. Heerlijk, echt vakantie. Inmiddels is het bij jullie al half 8 ´s ochtends en hier bijna half 12 ’s avonds. Dus, goede morgen allemaal en slaap lekker!