Dag 2: 25 juli

Vanochtend hebben we eerst ontbeten in een soort restaurantje vlak bij het hotel. We kregen daar een menukaart. En dat om je ontbijt uit te kiezen… Het was erg lekker maar we kregen zoals gewoonlijk hier, niet een klein beetje. Dat zijn wij als Hollanders toch niet echt gewend. Weer viel ons op dat de mensen hier heel erg aardig zijn. Overdreven aardig zelfs, maar zeker niet op een vervelende manier. Heel apart maar we moeten er echt even aan wennen. Het is wel heel fijn en geeft overal een hele goede sfeer. De bedienden beginnen ook allemaal met: Hello, how are you today? We zijn er nog niet echt achter of ze op een heel verhaal als antwoord zitten te wachten of dat het gewoon een standaard openingszin is. Ik denk beide.
Na het ontbijt hebben we onze camper opgehaald waar we meteen al helemaal blij mee waren toen we ‘m zagen. Het lijkt van binnen wel een soort rijdend huisje. Heel mooi ingericht en ruim. Wij gaan de aankomende weken met deze camper zeker heel goed overleven. Nadat we de uitleg erover hadden gekregen, zijn we vertrokken richting Hope. (Hiermee bedoel ik natuurlijk niet dat we het heel slecht hebben hier en opzoek zijn naar het laatste beetje Hoop... maar de stad heet toevallig zo haha) Het uitzicht onderweg was erg mooi. We reden door een dal en waren aan alle kanten omringd door hele hoge bergen. Sommige zelfs met besneeuwde toppen. Het was vandaag erg mooi weer. Heel warm, het leek wel meer dan 30 graden. Onderweg hebben nog even inkopen gedaan in een supermarkt, dus ons overlevingspakket voor de komende weken is binnen. Ook de supermarkt was heel erg groot. Er stonden zelfs aquariums met grote levende kreeften en krabben die je kon kopen. Heel apart. En wat voor mij natuurlijk ook heel erg opviel was dat de chocolade afdeling ook heel erg groot was! Maar helaas, ik heb mijn euro’s nog steeds niet omgewisseld in Canadese dollars, dus daar kwam ik niet heel ver mee... Misschien maar goed ook.
Maar goed, verder met de reis. Pap had op de kaart een mooi binnendoor weggetje gevonden waardoor de route nog mooier werd en waardoor we nog leuker midden door de natuur reden. We hadden toevallig net ergens gelezen dat de Rambo films en sommige andere Hollywood films in de omgeving waar we nu zijn, zijn opgenomen. Dat vanwege de mooie, ruige natuur. Een stukje voorbij Hope stond een camping op de kaart die ons heel leuk leek. Dat is het ook zeker. Er staan alleen maar campers maar iedereen heeft echt zijn eigen plekje waardoor het net lijkt alsof je er alleen staat. We staan hier midden in een bos met hele hoge bomen, aan de ene kant een mooie rivier en aan de andere kant een spoorlijn. Edwin en Jeroen blij natuurlijk. Toen we aankwamen, zette mam vast het water op voor de spaghetti en ik begon lekker buiten aan de picknicktafel de groente te snijden. Opeens springen Edwin en Jeroen overeind, rennen de camper in om beide hun camera te pakken en rennen daarna het pad van de camping af. Mama en ik hadden geen idee wat zij nou weer gingen doen… Maar ja, drie keer raden. Toen we daarna ook nog eens een trein hoorden aan denderen (wat Jeroen en pap natuurlijk allang gehoord hadden), was het kwartje voor ons helemaal gevallen. Dit heeft zich deze avond meerdere keren herhaald..
Mam en ik hebben ons heerlijk vermaakt met een boek bij ons zelfgemaakte kampvuur. We zijn ook nog even een stukje gaan lopen. Maar toen het steeds schemeriger begon te worden, mam bijna alles opeens voor een beer aanzag en mij daardoor weer bang maakte, zijn we toch maar weer veilig terug gegaan. Nu zitten we weer lekker met z’n allen bij het kampvuur. Kortom, een hele geslaagde tweede dag hier in Canada. Bij jullie is het inmiddels al 07.00 uur geweest terwijl wij nog lekker buiten zitten. Straks maar eens kijken of we de camper om kunnen bouwen tot 4 ‘normale’ slaapplaatsen. Maar dat gaat vast wel goed komen.
Ik heb hier op deze camping geen WiFi dus jullie lezen dit pas een andere keer.